آغاز فروپاشی

یه عالمه حرف پراکنده توی مغزم رژه میره که دلم میخواد اینجا بنویسمشون اما نمیشهدو سه روزه که کارم همش خوابیدن بودهخوابیدن و خوابیدن بیشترمیدونم این خوابیدن خستگی نبود و خوابیدن هضم کردن وقایع بودخوابیدنی که به خاطر افسردگی میاد و نه این که هیچ کاری نداشته باشی یه عالمه کار انجام نداده هست ولی فقط میخوابی و توان و اشتیاق انجام هیچ کاری رو نداریسه روز رو دقیقا به همین شیوه گذروندمشاید باورتون نشه حتی وقتی دراز کشیده بودم و با خودم می گفتم بذار به جای خواب یه دونه فیلم ببینم بازم نمی تونستمپس فقط برمیگشتم به ادامه ی خوابم:))خلاصه که یه عالمه حرف توی سرم وول میخوره و دلم می خواد بنویسمشوناما صرفا فقط حسش نیست و انرژی کافی برای انجامش رو ندارمبعداهر وقت حالم بهتر بود میام و یه عالمه مینویسم آغاز فروپاشی...

کاش یاد بگیریم انجام دادن بعضی از کارا و گفتن بعضی حرف ها حتی برای نزدیک ترین آدمای زندگیمونم بی ادبانس آغاز فروپاشی...

هزار باده ی ناخورده در رگ تاک است/ اقبال

2

چه دلبری تو که زهر از کف تو تریاک است/ اهلی شیرازی

3

جهان هنوز سیه مست سایه ی تاک است/ بیدل

4

جانا روا نباشد، خونریز را حمایت/ حافظ

5

صد مهر دیده از ما ناداده نیم بوسه/ اوحدی

6

ای ابتدای دردت هر درد را نهایت/خجندی

آغاز فروپاشی...

نمی دونم ولی شاید سرنوشت ما آدمای متوسط اینه که همیشه متوسط بمونیم و متوسط زندگی کنیم و متوسط بمیریم؟!!مثلا من توی مغزم همیشه مراقبم که از حد متوسط بیشتر حرف نزنم یا بیشتر غذا نخورمهر چیزی که می خوام بخرم همیشه مراقبم که متوسط باشهنه اونقدر خوب که نتونم پولشو بدم و نه اونقدر بد که زود خراب بشهنمیدونم ولی احساس میکنم اینقدر که توی مغز ماها فرو کردن میانه رو بودن و متوسط بودن خوبه ماها به هر چیزی جز متوسط بودن و موندن نه می گیمحتی اگه یه موقعیت خیلی بهتر و بالاتر هم یهویی و شانسی به تورمون بخوره خودمون آروم آروم و بی سر و صدا از اون گوشه ها رد میشیم جوری که نه خودمون بفهمیم نه اون بفهمه که ما هم وجود داشتیمخلاصه شاید متوسط بودن اونقدر هم خوب نباشه یا خیلی خوب باشهنمیدونمولی فعلا انگار من و ماها چسبیدیم به متوسط بودن و توی هر مسیری غیر از این که بیوفتیم احساس ناامنی و ترس ولمون نمیکنهپ.نامیدوارم یه روزی بتونم دست از متوسط بودن بردارم و دنبال بهترین باشم برای خودم2امیدوارم حداقل زندگی بعدیم یه زندگی خفن جذاب توی یه دنیای دیگه ی جادویی باشه که منم بهترین جادوگرشون باشم:دی آغاز فروپاشی...

لب تر کن ببین دنیا رو می ریزم به پات سر کن با من که جونمو میدم برات کارِ دلم دلتنگیه دستاتو کم داره... آغاز فروپاشی...

راستش من احساس می کنم اگه قلم نوری داشته باشم همه ی مشکلات زندگیم حل میشه:دیمثلا کار پیدا می کنممیشینم یه عالمه نقاشی می کشمبرای نقاشی کشیدن دیگه دور و برم شلوغ پلوغ نمیشهمی تونم یه عالمه کار جدید بکشم و بفروشمخلاصه کلام احساس می کنم در این مقطع زمانی قلم نوری می تونه تقریبا همه ی مشکلات زندگیمو حل کنهحتی درصد زیادی از استرس و افسردگیم هم باهاش رفع میشهاما میدونم که معمولا این مدل احساساتم غلو آمیزنهی خودشون رو توی مغزم بزرگ و خوب و خفن و رنگی رنگی و شاین دار نشون میدن تا من بهشون زیاد توجه کنم و حس کنم بدون اونا هیچ کار زندگیم به خوبی پیش نمیرهبنابراین بهشون توجه نمی کنم و قلم نوری نمیخرمالبته اینکه پولشو ندارم و پلامو گذاشتم برای اولویت های دیگه ی زندگیم هم بی تاثیر نیست:دیپ.نبه هر حال این قلم نوری نخریدنه باعث نمیشه کمتر بخوامش و کمتر برای خریدنش نقشه بکشم2دیدین آدما برای هدیه خریدن نگاه میکنن ببینن طرف چی احتیاح داره همونو براش بخرن؟ من دقیقا برعکسمنگاه میکنم ببینم طرف چی دوس داره داشته باشه ولی احتیاج چندان ضروری ای هم بهش نداره و جزو اولویت هاش نیستچون به نظرم آدما خودشون برای اولویت هاشون مجبورن برنامه بریزن و پول جمع کنن و بخرن چیزایی که نیاز دارناما شاید چیزای غیر ضروری ای که دوسشون دارن رو هیچ وقت نخرنبنابر این یه چیزی که طرف خیلی می خوادش ولی هیچوقتم جزو ضروریاتش نیست و امکانش کمه واسه خودش بخره خیلی بیشتر میتونه خوشحالش کنه وقتی اونو بهش هدیه بدی آغاز فروپاشی...